Οι κιρσοί μπορεί να προκαλέσουν πιο σοβαρά, χρόνια προβλήματα.
Σε ορισμένους ασθενείς, η ασυνήθιστα υψηλή πίεση στις φλέβες μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο δέρμα και, στη χειρότερη περίπτωση, να οδηγήσει σε έλκη. Αυτό μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα επιφανειακών κιρσών, να οφείλεται σε προβλήματα στο εν τω βάθει φλεβικό σύστημα ή και ως συνδυασμός και των δύο. (Οποιαδήποτε βλάβη στο δέρμα που προκαλείται από φλέβες μπορεί να ονομαστεί φλεβικά δερματικά προβλήματα). Δεν υπάρχει ακόμα απόλυτη επιστημονική κατανόηση γιατί οι περισσότεροι ασθενείς – παρά τους μεγάλους κιρσούς – δεν εμφανίζουν ποτέ κανένα δερματικό πρόβλημα, ενώ άλλοι, με μικρούς κιρσούς, το παρουσιάζουν. Τα φλεβικά δερματικά προβλήματα αποτελούν την αιτία της δερματικής βλάβης σε μια σειρά από διαφορετικές παθήσεις.
Το πρώτο σημάδι ενός αρχικού προβλήματος είναι συχνά ένα ήπιο έκζεμα και κνησμός του δέρματος, συνήθως ακριβώς πάνω από τον αστράγαλο. Μπορεί να είναι ένα πολύ μικρό σημείο ή μια μεγαλύτερη περιοχή δέρματος. Μπορεί να επουλωθεί μέσω μιας θεραπείας με αλοιφή κορτιζόνης, αλλά μακροπρόθεσμα αυτή δεν είναι μια ικανοποιητική θεραπευτική επιλογή γιατί μπορεί να οδηγήσει στο να γίνει το δέρμα λεπτό και εύθραυστο. Εάν το παραμελήσετε – το έκζεμα μπορεί να γίνει πολύ σοβαρό με φλεγμονώδες, κόκκινο φολιδωτό δέρμα γύρω από το κάτω μέρος του ποδιού
Αυτό σημαίνει ότι το δέρμα χρωματίζεται και σκουραίνει -γίνεται καφέ- πρώτα ανοιχτό καφέ – αργότερα πιο σκούρο καφέ (Βλέπε λιποδερματοσκλήρωση)
Αυτός ο γαλλικός όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια γυαλιστερή, λευκή περιοχή του δέρματος που είναι σημάδι μιας αρκετά προχωρημένης δερματικής βλάβης
Αυτός είναι ένας ιατρικός όρος που περιγράφει τη βλάβη τόσο στο δέρμα όσο και στο υποδόριο λίπος. Στη χρόνια φλεβική νόσο, το δέρμα που αποχρωματίζεται, λεπιώνει και γίνεται σκληρό. Το υποδόριο λίπος επίσης γίνεται σκληρό και συρρικνώνεται έτσι ώστε η περιοχή τελικά να γίνει «ανώμαλη και σκληρή». Ολόκληρο το πόδι πάνω από τον αστράγαλο μπορεί να στενέψει λόγω αυτής της σκλήρυνσης και τη συρρίκνωση του υποδόριου λίπους, προκαλώντας αυξημένη πίεση μέσα στο πόδι παρόλο που το πόδι δεν φαίνεται πρησμένο
Αυτό σημαίνει ότι το δέρμα έχει καταστραφεί τόσο πολύ που έχει προκύψει μια πληγή που επουλώνεται πολύ αργά. Οι πληγές έχουν μια ακατέργαστη επιφάνεια που μπορεί να φαίνεται κομμένη και καθαρή ή να γίνει κιτρινωπή, κολλώδης. Τα φλεβικά έλκη στα πόδια μπορεί να είναι μικρά ή μεγάλα, μπορεί να είναι επώδυνα ή εντελώς ανώδυνα, για λόγους που δεν καταλαβαίνουμε καθόλου. Αν και υπάρχουν και άλλες αιτίες ελκών γύρω από τους αστραγάλους, η φλεβική νόσος είναι χωρίς αμφιβολία η πιο κοινή αιτία αυτού στον δυτικό κόσμο. o ακριβής μηχανισμός με τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι αμφιλεγόμενος, παρά το γεγονός ότι έχει γίνει πολλή έρευνα για πολλά χρόνια. Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες, η θεωρία ινώδους περιχειρίδας και η θεωρία παγίδευσης λευκών κυττάρων
Η μικροσκοπική εξέταση του κατεστραμμένου δέρματος από το κάτω πόδι δείχνει ένα «μανίκι» ινώδους (μία από τις ουσίες που εμπλέκονται στην πήξη του αίματος) γύρω από τα τριχοειδή αγγεία. Έχει θεωρηθεί ότι αυτό το χιτώνιο παρεμβαίνει στο οξυγόνο – τη διέλευση από το αίμα στον ιστό. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτό είναι απίθανο να είναι η κύρια αιτία βλάβης του δέρματος και του λιπώδους ιστού
Τα λευκά αιμοσφαίρια (λευκοκύτταρα) περιέχουν μια ποικιλία από ισχυρές ουσίες που δημιουργούν φλεγμονή και μπορούν να τις απελευθερώσουν όταν διεγείρονται να το κάνουν. Μελέτες των τριχοειδών αγγείων στον αστράγαλο έχουν δείξει ότι τα λευκά αιμοσφαίρια «πιάνονται» εκεί όταν η φλεβική πίεση είναι υψηλή. Προσκολλώνται σε ειδικούς υποδοχείς στα τοιχώματα των τριχοειδών και μπορούν να απελευθερώσουν φλεγμονώδεις ουσίες που προκαλούν βλάβη στους ιστούς. Αν παρατηρηθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, αυτό μπορεί να είναι η αιτία της βλάβης στο δέρμα και στον υποδόριο ιστό
Μπορεί η περιχειρίδα του ινώδους που εμφανίζεται σε χρόνια κατεστραμμένο δέρμα να είναι μόνο το αποτέλεσμα μιας φλεγμονώδους διαδικασίας που προκαλείται από τη «δραστηριότητα των λευκών αιμοσφαιρίων» και όχι η αιτία της βλάβης του δέρματος. Παρά τη σημαντική έρευνα, υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν καταλαβαίνουμε σχετικά με τον μηχανισμό του τρόπου με τον οποίο η φλεβική νόσος προκαλεί αλλαγές στο δέρμα. Το γιατί ακριβώς εμφανίζονται πληγές στις τραυματισμένες περιοχές δεν είναι επίσης απολύτως σαφές, αν και είναι αρκετά σαφές ότι το εξωτερικό τραύμα μπορεί να είναι ο παράγοντας ενεργοποίησης για αυτό που μπορεί να γίνει χρόνιος τραυματισμός. Από τη στιγμή που το δέρμα έχει υποστεί χρόνια βλάβη, δεν γίνεται ποτέ ξανά φυσιολογικό – και θα έχει πάντα κακή επουλωτική ικανότητα και ευθραυστότητα – καθώς και μια τάση να σχηματίζει νέες πληγές. Με τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου – δηλαδή της φλεβικής ανεπάρκειας – χρησιμοποιώντας καλές κάλτσες συμπίεσης, μπορεί κανείς να αποτρέψει την επιδείνωση και να μειώσει την ευαλωτότητα και συνεπώς τον κίνδυνο νέων τραυμάτων